Prunus Mume, podobnie jak Prunus Salicyna, jest w kulturze chińskiej traktowane z atencją - kwitnie w najzimniejszej porze roku i z tego względu jest symbolem witalności oraz umiejętności przeciwstawiania się niesprzyjającym warunkom.
Śliwa, sosna oraz bambus zwane są trzema przyjaciółkami wiatru. A Mume wraz z orchideą, bambusem i chryzantemą to czterej rycerze.
Także znak mei został obdarzony unikalnym duchowym znaczeniem - wyrażającym cnotę, odwagę, siłę, sławę i bogactwo. Podobnie jak malarze pędzelkiem, tancerze swoimi pląsami wyrażają waleczność, nieugiętość i szlachetny charakter.
W dniu 21.07. 1964 roku parlament Tajwanu nadał Mume status kwiatu państwowego, dlatego na samolotach linii China Airlines widnieje jego symbol. Ponieważ wizerunki kwiatu na samolotach są malowane ręcznie, różnią się między sobą i wymagają dużo pracy. Symboliczny wizerunek tego kwiatu znajduje się także na dolarach tajwańskich.
Morela (xing) to symbol drugiego miesiąca kalendarza księżycowego, który w tym roku rozpoczął się 12 marca wg kalendarza gregoriańskiego. Jest ona również symbolem pięknej kobiety. Jednak czerwona morela to symbol kobiety zamężnej mającej romans. Pestki moreli porównywane są do oczu pięknej kobiety.
Malarze chińscy, podziwiający żywotność i umiejętność przeżycia w trudnych warunkach kończącej się zimy, bardzo często uwieczniali Prunus Mume na swych obrazach.
Chen Lu, również Xian Hang lub Chen Xianzhang, pochodził z Shaoxing, prowincji Zhejiang (1428 – 1500 r.). Był znanym artystą specjalizującym się w malarstwie kwiatów Prune za czasów panowania cesarza Zhu Qizhen (ur. 1427, zm. 1464, panowanie 1435 – 1449 era Zhengtong i ponownie 1457 – 1464 era Tianshun) dynastii Ming. Na jego obrazach gałązki wiosennych kwiatów są prowadzone od podstawy drzewa, bardzo często pojawiają się w słabym świetle księżyca, lekko zasłaniając jego tarczę.
Chen Daofu (1483 – 1544 r.), utalentowany kaligraf, malarz, eseista i poeta. Był pejzażystą oraz malarzem kwiatów, gałązek i ptaków. Jego obrazy charakteryzują się szybkim szkicem, ciemnym tuszem, w zależności od potrzeby lekko rozcieńczanym.
Wang E (1465 – 1545 r.), pejzażysta, służył na dworze cesarza Hongzi dynastii Ming, który porównywał go z Ma Yuan (1160 – 1225 r.) – jednym z najwybitniejszych malarzy dynastii Song (960 – 1279 r.).
Shi Tao (1642 – 1707 r.), z domu Zhu Ruoji. Będąc potomkiem księcia Jingjiang upadłej dynastii Ming, aby uratować jego życie, gdy był małym chłopcem, został oddany do klasztoru buddyjskiego i przyjął imię Yuanji Shi Tao. To jeden z najbardziej znanych malarzy tego okresu, który najchętniej malował pejzaże, orchidee i bambusy. Jego twórczość wywarła wpływ na Szkołę Yangzhou, także na malarstwo współczesne i nowoczesne. Prezentowany powyżej obraz powstał w 1706 r. i przedstawia kwiat śliwy i bambus – jest uważany za jedno najlepszych arcydzieł.
Wang Shishen (1686 – 1762 r.), malarz i kaligraf; malował przede wszystkim kwiaty śliwy i portrety; również specjalizował się w wykonawstwie pieczęci. Jego obrazy z wiosennymi kwiatami charakteryzują się splątanymi gałązkami, które walczą z zimowymi wichurami.
Jin Nong (1687 – 1763 r.), popularny malarz i kaligraf, należący do grupy ośmiu ekscentryków z Yangzhou. Malował kwiaty, portrety oraz buddyjskie obrazy. Był przedsiębiorcą, który wraz ze swoimi uczniami jeździł po kraju i sprzedawał wyprodukowane przez siebie laski tuszu i lampiony.
Luo Pin lub Luo Ping (1733 - 1799 r.), uczeń Jin Nong’a. Specjalizował się w malarstwie pejzażowym, kwiatów Prunus, bambusa, postaci buddyjskich, portretów i rysunku. Zrezygnował ze służby rządowej dla okupującej Chiny dynastii Qing, dlatego żył w niedostatku czerpiąc dochody tylko z malarstwa. Cała jego rodzina była utalentowana; ze swoją żoną Fang Wanyi (1732 – 1779 r.) namalował wiele wspólnych obrazów. Tematyka dzieł małżeństwa (wspólnych i samodzielnych) była różnorodna, natomiast córka i dwaj synowie specjalizowali się w malarstwie kwiatów śliwy.
Xugu lub Xu Gu Zhu (1824 – 1896 r.), kaligraf, portrecista, malarz krajobrazów, zwierząt, kwiatów i owoców. Po służbie w armii rządowej, w randze pułkownika, przeciwko rebeliantom Tajping, w 1850 r. przeszedł na emeryturę i został mnichem buddyjskim. Stosował technikę suchego pędzla oraz metodę łamanego pociągnięcia pędzla, korzystając z ruchu pędzlem „pod włos”.
Ostatnie zdjęcie pokazuje ceramikę prezentowaną w Muzeum Narodowym w Pekinie. Biało-niebieska waza ze wzorem sosny, bambusa i gałązek Prunus. Jest to unikalny eksponat z czasów szóstego cesarza dynastii Ming (1368 – 1644r.), Zhu Qizhen (panowanie 1435 – 1449 ery Zhengtong i 1457 - 1464 ery Tianshun). Wprowadził on w 1439 r. zakaz prywatnej sprzedaży biało-niebieskiej porcelany, a w 1448 r. w manufakturze w Yaozhou (dzisiaj Jingdezhen) także prywatnej sprzedaży porcelany żółtej, fioletowej, czerwonej, zielonej, ciemnoniebieskiej i jasnoniebieskiej. Złamanie tego zakazu karano tak samo jak zdradę stanu. Z powodu wprowadzenia tych edyktów, które miały na celu utrzymanie cesarskiego monopolu; ery: Zhengtong, Jingtai i Tianshun, niestety pozostawiły potomnym znikome ilości ówczesnej ceramiki. Zachodni specjaliści nazwali ten okres ceramicznym bezkrólewiem.
PS. Być może wśród zaprezentowanych dzieł może się okazać, że nie wszystkie dotyczą śliwko-moreli; co zostało wyjaśnione w poprzednim wpisie. Jednakże, na pewno są to kwiaty Prunus - a czy Mume, czy Salicyna - chyba nie jest to najważniejsze.
Mamy okazję zaznajomienia się z ciekawą sztuką, tak odmienną od europejskiej – więc się tym cieszmy, oglądając dzieła dawnych mistrzów.
BOGINIE, ARTYŚCI I KWIATY 6
Powiązane notki:
Kalendarz kwiatowy
Kwiat śliwy a poeci i symbole
Kwiat śliwy a malarze i tancerze
Księżniczka Shouyang
Kwiat moreli
Konkubina Yang Gui Fei
