Imię boskiej Chang’e przewija się w różnych aspektach życia dawnych i współczesnych czasów.
Jednym z najważniejszych tradycyjnych świąt kalendarza chińskiego jest Święto Środka Jesieni (Zhong Qiu Jie), które obchodzi się piętnastego dnia ósmego miesiąca księżycowego. Wywodzi się z tradycyjnych kultów lunarnych i obrzędów rolniczych, symbolizując żeńską siłę yin, stając się świętem kobiet. W trakcie obchodów czci się boginię Księżyca Chang’e, która po wypiciu eliksiru nieśmiertelności zamieszkała na Księżycu. Ustawia się wtedy figurkę zająca i piecze się ciasteczka księżycowe, których korzenie sięgają czasów panowania mongolskiej dynastii Yuan (1279 – 1368 r.), kiedy to miano zapiekać w ich wnętrzu karteczki z informacją o planowanym powstaniu. Oprócz ciasteczek spożywa się ryż i owoce, a przyjęcie rozpoczyna się wieczorem, po ukazaniu się Księżyca na niebie. Darami stołu należy podzielić się z Księżycem i duchami przodków.
Chang’e pojawia się w powieści Podróż na Zachód autorstwa Wu Cheng’en, gdy na światło dzienne wychodzi przeszłość pomocnika mnicha Xuanzang’a, Zhu Bajie. Pewnego dnia dowódca niebiańskich sił morskich, Tian Peng, będąc pod wpływem alkoholu próbował flirtować z boginią Chang’e, za co został ukarany przez Nefrytowego Cesarza wygnaniem do świata śmiertelników. Na Ziemi odrodził się jako żarłoczny pół-człowiek i pół-świnia, z bardzo chciwym charakterem, a gdy tylko spotykał piękną kobietę popadał w różne kłopoty.
Mei Lanfang (1894 - 1961 r.), bożyszcze tłumów i artysta, dzięki któremu świat zachwycił się operą pekińską, kreował przez kilkadziesiąt lat postacie młodych i pięknych kobiet. Stworzył wielką rolę bogini Chang’e, w której wspaniale potrafił wyrazić samotność, tęsknotę i żal.
Poniżej Mei Lanfang, niestety nie w roli bogini Chang’e
Historia Chang’e i Hou Yi została zaadoptowana dla potrzeb inscenizacji amerykańskiego (utworzonego przez diasporę chińską) zespołu tanecznego Shen Yun Performing Arts, który jeżdżąc ze swoim repertuarem po całym świecie propaguje starą kulturę chińską i etniczną.
Poniżej urywek z przedstawienia o Księżycowej Pani z 1966 roku.
Amy Tan, współczesna pisarka amerykańska pochodzenia chińskiego, pisząca dla dorosłych i dla dzieci, wykorzystała legendę o Chang’e w książce dla dzieci Pani Księżyc.
Postać Artemis, animowanego serialu produkcji japońskiej Beast Wars II, jest wzorowana na legendzie o Chang’e, chociaż imię bohaterki odnosi się do greckiej bogini księżyca i śmierci.
Tuż przed pierwszym lądowaniem na Księżycu w 1969 roku, kontrola lotów Houston wymieniła kilka dowcipnych zdań z Edwinem Buzz Aldrin, pilotem Apollo 11, o ewentualnym rozejrzeniu się za piękną boginią Chang’e i nefrytowym królikiem.
Chińskie sondy kosmiczne otrzymały imię mitologicznej bogini: Chang’e 1 (2007 r.), Chang’e 2 (2010 r.) oraz Chang’e 3, która ma być wystrzelona w grudniu 2013 r.
Na galowym koncercie z okazji Nowego Roku 2013, piosenkarka i aktorka Li Yugang wystąpiła z utworem opartym na legendzie księżycowej, ze scenografią nawiązującą do chińskiej sondy kosmicznej.
