Król Wen, królestwa Zhou, nigdy nie zapomniał uwięzienia w Youli (羑里), obecne Tangyin prowincji Henan, przez ostatniego króla dynastii Shang, Xin Zhou. Również mu nigdy nie darował zamordowania w okrutny sposób najstarszego syna tylko dlatego, że śmiał przeciwstawić się konkubinie Daji i nie został jej kochankiem.
Udając podległość, w końcu został uwolniony i powrócił na swoje ziemie. Zajmując tereny pobliża rzeki Wei, zwiększał potęgę swego państwa, rozbudowywał armię, podbijał sąsiadujące tereny i zaczął myśleć o obaleniu dynastii Shang. Niestety nie udało mu się ziścić pragnienia za swego panowania, umarł w 1050 r. p.n.e. Dzieło przejął jego młodszy syn Wu i przy pomocy zdolnego stratega Jiang Ziya rozpoczął przygotowania do definitywnego rozprawienia się z królem Xin. To właśnie Jiang Taigong powstrzymywał młodego władcę przed zbyt wczesnym atakiem, tłumacząc, że aby odnieść sukces trzeba być cierpliwym. Należy poczekać na odpowiedni czas, kiedy sukces się okupi jak najmniejszym kosztem. Tym momentem było wzrastające niezadowolenie społeczeństwa oraz wysłanie części wojska na podbój plemienia Dongyi.
Dlaczego władca Shang ignorował wzrost siły królestwa mające pilnować jego zachodniej granicy – jest raczej niezrozumiałe. Prawdopodobnie tak oddał się spełnianiu swoich zachcianek i namiętności, że stracił instynkt samozachowawczy.
Około 1046 r. p.n.e. król Wu był gotowy już na decydujące starcie z Xin. Współcześni analitycy szacują, że armia Shang liczyła 53.000 żołnierzy oraz 17.000 uzbrojonych chłopów, więźniów i niewolników. Natomiast armia Zhou liczyła 50.000 żołnierzy wyposażonych w kilkaset wozów bojowych. Wojsko Zhou było znacznie lepiej wyszkolone i miało wysokie morale, w przeciwieństwie do wojska Shang. Walki toczyły się w starożytnym Muye, obecnie region Xinxiang, 35 km od stolicy Shang Yin, obecne Anyang prowincji Henan. Ze względu na powszechną nienawiść do króla Xin, chłopi i niewolnicy oraz wielu żołnierzy zdradziło króla i przyłączyło się do rebeliantów wojska Zhou. Ci, którzy do końca pozostali wierni zostali zabici, co do ostatniego człowieka. Król Xin, w swej rozpaczy, powrócił do pałacu, podpalił go i zginął w płomieniach.
Bitwa pod Muye (Muye Zhi Shan牧野之战) jest przykładem początkowego okresu walk rydwanów w starożytnych Chinach, o czym w kolejnym wpisie.
Czasy przełomu dynastii Shang i Zhou zostały opisane w klasyku literatury chińskiej Inwestyturze Bogów(Fengshen Yanji 封神演義), gdzie sto rozdziałów opowiada o buncie przeciw zdegenerowaniu i tyranii ostatniego króla dynastii Shang, Xin Zhou. O wspieraniu króla Wu dynastii Zhou przez Bogów. Przeplata się tu historyczne tło z wydarzeniami fantastycznymi, wyimaginowanymi postaciami oraz bogami chińskiego panteonu.
