Król Wu dynastii Zhou
Król Wu dynastii Zhou
wen fang si bao wen fang si bao
309
BLOG

Dążenie do supremacji

wen fang si bao wen fang si bao Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 0

Marzenie o pokonaniu znienawidzonej dynastii Shang spełnił drugi syn króla Wen (osobiste imię Ji Chang), Wu (周武王) – osobiste imię Ji Fa (姬發). Rosnące w siłę waleczne i ekspansywne królestwo Zhou ze stolicą Feng (豐), w pobliżu dzisiejszego miasta Xi’an, od dłuższego czasu było skonfliktowane z Shang. Jednak uwięzienie króla Wen w Youli (dzisiejsze Tangyin prowincji Henan), w pobliżu stolicy Yin, oraz zamordowanie jego pierworodnego syna Bo Yikao, na skutek kaprysu i zemsty okrutnej konkubiny Daji, przelały szalę goryczy. Ze względów strategicznych Ji Fa przeniósł stolicę do Gao (鎬), obecnego Zongzhou (宗周), również w pobliże współczesnego Xi’an (西安), prowincji Shaanxi.

W dużej mierze odpowiednie przystosowanie do nowych wyzwań królestwa pod względem politycznym, gospodarczym i militarnym młody król Wu zawdzięczał zdolnemu doradcy ojca, sędziwemu „mistrzowi strategii” Jiang Ziya, który uniknął śmierci z rąk zdegenerowanego ostatniego króla dynastii Shang tylko dzięki fortelowi. Intensywny rozwój i bogacenie się królestwa Zhou należy również przypisać braciom Ji Fa oraz wielu oddanym sprawie, jak: Dan, książę Zhou (周公旦); Shi, książę Shao (召公奭); San Yi Sheng (散宜生); Tai Dian (太顛) czy Hong Yao (閎夭).   

Po śmierci króla Wen w 1050 r. p.n.e., drugi syn Wu, kierując się z wojskiem ku stolicy Shang’ów, zorganizował w 1048 r. p.n.e. spotkanie w Meng Jin (盟津) z ponad 800 okolicznymi książętami, aby zyskać sprzymierzeńców, gdzie wygłosił słynną Wielką mowę (Taishi太誓) ujętą w jednym z rozdziałówe Księgi Dokumentów (Shangshu 尚書). Wówczas doradca Jiang Ziya powstrzymał Wu przed pochopnym uderzeniem i odczekano na ucieczkę Weizi (微子), syna władcy Shang. Dopiero wtedy był dogodny czas, aby Wu mógł stanąć na czele silnej armii nie tylko swoich żołnierzy, również w dużej części składającej się z arystokracji Shang oraz zachodnich grup etnicznych, jak: Yong庸, Shu 蜀, Qiang 羌, Wu 髳, Wei 微, Lu 盧, Peng 彭 i Pu 濮. Niedaleko Yin stolicy Shang, w Muye (牧野) − prawdopodobnie w 1046 r. p.n.e. − doszło do decydującej bitwy, w której wielkie zwycięstwo odnieśli Zhou.

Po przegranej bitwie, ostatni władca Di Xin dynastii Shang, uciekł do swojej stolicy i popełnił samobójstwo, podpalając słynną wieżę pałacową. Stolica Yin jednak nie zostało zniszczona i powierzono ją synowi Di Xin, księciu Wu Geng (武庚). Jako markiz Jin, odtąd panował na terenach stanowiących ich pierwotną siedzibę. Aby pomóc przetrwać pierwszy okres i zmniejszyć głód, otwarto dla ludności i szlachty shang’owskiej spichlerze. Dokonano podziału ziem domeny królewskiej Shang na trzy części (sanjian 三監): lenno Bei (邶) zostało oddane królewskiemu synowi Shang − Lu Fu (祿父), znanemu również jako Wu Geng; lenno Yong (庸+阝) bratu króla Wu  - Guan Shu (管叔), natomiasti lenno Wei (衛) – drugiemu bratu Cai Shu (蔡叔). Według innych źródeł podzielonymi ziemiami władał Wu Geng pod nadzorem braci króla Wu: Guan Shu, Shu Du Cai i Huo Shu (霍叔), zwanymi Trzema Strażnikami, którzy w przyszłości wzniecą bunt przeciw prawowitemu władcy, synowi króla Wu.

Jedną z przyczyn pozostawienia księcia Wu Geng przy życiu i na rodzimych ziemiach, była chęć umożliwienia Shang’om kontynuowania kultu przodków, co najlepiej wskazuje na wagę, jaką przywiązywano do posiadania ziemi, na której odbywały się ceremonie. Było to również praktyczne zabezpieczenie przed negatywnymi religijnymi wpływami zaniedbanych duchów zlikwidowanej dynastii.

Nowa stolica dynastii Zhou została wybudowana w Hao, bardziej na północ od poprzedniej Feng, która zachowała jedynie status stolicy religijnej, ze świątyniami królewskimi.

Wu Wang (周武王) lub król Wu Chou był pierwszym suwerennym władcą dynastii Zhou. Na swym dworze zatrudniał wielu mądrych urzędników państwowych, zwłaszcza premiera Jiang Ziya, nazywanego człowiekiem strategii, dzięki któremu z upływem lat dynastia Zhou stała się jeszcze silniejsza. Pod przewodnictwem młodszych braci i 16 klanów sojuszniczych powstałych z koligacji małżeńskich, ustanowiła wiele protofeudalnych państewek. Książę Taigong otrzymał Qi (齊), wujek Ji Fa – książę Shao – Yan (燕), drugi wujek – książę Zhou  − Lu (魯). Wielu możnowładców dynastii Shang, którzy przeszli na stronę dynastii Zhou jeszcze przed decydującą bitwą, nadal władało swoimi ziemiami jak: Jiao 焦, Zhu 祝, Ji 薊, Chen 陳 lub Qi 杞. W celu uzyskania kontroli na równinie rzeki Huang He, planowano wybudować drugą stolicę w Luoyi (雒邑), obecne Luoyang, prowincji Henan; jednak król po trzech latach panowania zmarł, zanim rozpoczęto budowę. Zmarłemu władcy nadano dynastyczny tytuł Króla Wu „stan wojenny”, jego następcą został niepełnoletni syn Ji Song (姬誦), nazywany Chengwang (周成王).

Zobacz galerię zdjęć:

Lokalizacja terenów dynastii Zhou
Lokalizacja terenów dynastii Zhou

Chiny u Europejczyka, który stara się poznać odrębność obyczajowości, bogactwo kultury i historii wywołują całkowity zawrót głowy. POLECAM aplikację na Android "Odkryj Chiny" – poza Polską "Ancient China". Oprócz możliwości poznania pięknych okolic w Chinach, ściągnięcia na pulpit zdjęć w rozdzielczości HD, w formie gry sprawdzimy naszą wiedzę o tych miejscach. Nagroda za rok 2014 „Poetry&Paratheatre” w kategorii: Popularyzacja Sztuki - Motywy przyrodnicze w poezji chińskiej

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura