Nie znajdzie się drugiego takiego miejsca na naszym globie, aż tak bardzo przesiąkniętego miłością do muzyki i z taką ilością tych profesjonalnych instrumentów. Już sama nazwa Gu Lang Yu (鼓浪嶼) ma wymiar konotacyjny - co można przetłumaczyć jako Wyspa Bębniących Fal, z powodu generowanego dźwięku przez fale uderzające w rafy. Poruszając się po zygzakowym moście, okalającym południowy brzeg wysepki, spacerowicz ma możność napawania się muzyką syren i podziwiania otaczającego piękna.
Wyspa Gulangyu leży nieopodal traktatowego miasta portowego Amoy (obecnie Xiamen), prowincji Fujian. Po zwycięstwie w I Wojnie Opiumowej przez Brytyjczyków, w wyniku niekorzystnego dla Chińczyków narzuconego traktatu Nankińskiego w 1842 roku, Gulangyu stało się dzielnicą mieszkaniową dla obcokrajowców. Choć większość mieszkańców stanowili Chińczycy; jednak władza, administracja, system prawny i policja były cudzoziemskie. Tu znajdowało się trzynaście konsulatów, wybudowano europejskie kościoły, szkoły, szpitale i domy, z których każdy z nich ma własną historię. Zarówno przedstawiciele władzy, zagraniczni kupcy i bogaci Chińczycy pobudowali pałacyki z dużym ogrodem. Do dziś można podziwiać stare budynki z czasów kolonialnych, które przekształcono w restauracje, pensjonaty i sklepy nastawione na turystów.
Gulangyu słynie z plaż, krętych i wąskich uliczek, zróżnicowanej architektury (połączenia stylów zachodnich i chińskich) oraz muzyki i instrumentów klawiszowych. Znalazły one swoje zaszczytne miejsce w dwóch sławnych na cały świat placówkach: Muzeum Fortepianów i Muzeum Organów, a także w domach mieszkańców tego skrawka ziemi. Z tego powodu jest często nazywane Wyspą Fortepianów lub Miastem Fortepianów (鋼琴之鄉, gāng qín zhī xiāng). Wyspa w pełni zasługuje na tę nazwę, gdyż na 17.800 stałych mieszkańców, właścicielami fortepianów jest aż 620. Wielu znanych chińskich pianistów jak Yin Xu Feiping Chengzong zamieszkuje Gulangyu.
Wędrując po wąskich uliczkach wyspy bardzo często można usłyszeć muzykę fortepianową, dlatego także nosi nazwę Wyspa Muzyki (音樂之島, yīn yuè zhī dǎo). Mogą być to lekcje muzyki, ćwiczenia w domu lub przygotowywanie się do koncertu znanego wirtuoza.
Na wyspę można się dostać promem kursującym z portu w Xiamen lub prywatną łodzią. Jest to jedno z nielicznych miejsc, gdzie wolno tylko poruszać się pojazdom na napęd elektryczny (zasilane z akumulatorów) oraz rowerom. Zwiedzając uroczą wyspę, najlepiej wykorzystywać mięśnie własnych nóg, co przy wręcz mikroskopijnej powierzchni wysepki – około 1,8 km² - nie stanowi problemu dla zdrowego człowieka.
Gulangyu turystom oferuje bardzo wiele atrakcji oraz kuchnię, której podstawę stanowią owoce morza. Warto się wybrać do Księżycowego Ogrodu upamiętniającego bohatera narodowego Zheng Chenggong, zaś Muzeum Xiamen ukazuje walkę tubylców z najeźdźcami europejskimi.
Jednak najważniejszym i unikatowym w skali świata jest Muzeum Fortepianów, gdzie na powierzchni około 1000 m² zgromadzono około 100 eksponatów, w tym 30 z różnych epok sprowadzono z Niemiec, Francji, USA i Australii. Można tu obejrzeć różnego typu fortepiany i pianina, a wśród nich fortepian miniaturowy, akordeonowy czy okrągły lub narożny. Wszystkie fortepiany w muzeum zostały podarowane przez patriotę Hu Youyi, kolekcjonera fortepianów i pianin, który urodził się na Gulangyu w 1936 roku. Studiował w Akademii Królewskiej w Brukseli, po czym osiedlił się w Melbourne w Australii w 1974 roku, gdzie uczył muzyki i zajął się handlem orientalnymi antykami. Jego podarunkiem dla ziemi przodków było, kolekcjonowanych przez 35 lat, około 100 historycznych fortepianów oraz ponad 60 zabytkowych lamp oświetlających klawiaturę tych instrumentów.
Całe przedsięwzięcie ukończono w 2000 roku, gdzie niecodzienne eksponaty znalazły miejsce w dwukondygnacyjnym budynku wraz z pawilonami. Otwarcie Muzeum uświetnił recital australijskiego pianisty Geoffrey’a Tozer, który miał się wyrazić: Jestem dumny ze swego przyjaciela, bo dał szczególny podarunek Chinom.
Po wizycie w Muzeum, francuski pianista Michel Boorston powiedział: Mam nadzieję, że pewnego dnia to właśnie tutaj będzie się odbywał międzynarodowy festiwal fortepianowy.
Wśród bezcennych eksponatów można znaleźć rzadkie i cenne złocone fortepiany sprowadzone z różnych zakątków świata, a wiele z nich ma po 200 lat. Najstarszy pochodzi z 1801 roku i został wykonany przez wizjonera, kompozytora i pianistę Muzio Clementi (1752 - 1832). Można tu podziwiać największy pionowy fortepian z 1824 firmy Broadwood&Sons z Londynu oraz jeden z najstarszych: narożny i ręczny oraz wiele unikatowych fortepianów, o których tylko fachowiec byłby w stanie się wypowiedzieć. Tu turysta znajdzie również fortepiany z XIX wieku firm Steinway ze Stanów Zjednoczonych oraz Bösendorfer z Austrii. Wiele egzemplarzy, oprócz niepowtarzalnego dźwięku, zachwyca pięknem inkrustacji, również chińskim artyzmem wzorów kwiatów i ptaków w drewnianych ornamentach.
W tym dystyngowanym otoczeniu, co 30 minut, turyści mogą usłyszeć mini koncert fortepianowy, co utwierdzi ich w przekonaniu, że się znaleźli w wyjątkowym miejscu.
Wpływ na charakter wyspy Gulangyu nie zakończył się na powstaniu unikatowego Muzeum Fortepianów. Po śmierci swoje męża, pani Huang Julian postanowiła kontynuować jego dzieło uczestnicząc w przedsięwzięciu powstania Muzeum Organowego na wyspie, prawdopodobnie jedynego takiego na całym świecie. Zakupiła, z przeznaczonego do likwidacji kościoła Emanuel w Bostonie, organy piszczałkowe wykonane w 1909 roku przez firmę Norman&Beard. Sześciometrowy instrument o 1350 rurach piszczałkowych oraz trzech poziomach klawiatur, doprowadził do porządku Ian Wakeley, zachwycając się nadal jego dobrym stanem. Systematycznie od 2005 roku pani Huang Julian sprowadza kolejne instrumenty, tak że ostatni etap powstawania tego Muzeum przewidziano zakończyć w maju 2017 roku. Muzeum jest już czynne, lecz nadal w fazie przeobrażania się. Docelowo tutaj nie tylko będzie można zobaczyć stare eksponaty organów, pianole, harmonijki klawiszowe, ale również posłuchać nowoczesnej elektronicznej muzyki organowej.
Miejscowa atmosfera ma wpływ na życie i rozwój mieszkańców, dlatego wielu muzyków chińskich pochodzi właśnie z Wyspy Fortepianów, jak: Zhou Shuan (lata 20.), Lin Junqing (lata 30.). Wu Tianqiu (lata 50.), Xu Feixing (lata 60.), Xu Feiping (lata 80.), a także dyrygentów: Chen Zuohuang i Yin Chengzong. Ale chyba najsłynniejszą jest dyrygent pani Zheng Xiaoying, którą się określa jako najjaśniejszą gwiazdę na firmamencie Gulangyu, natomiast media zagraniczne nazywają ją najlepszą kobietą-dyrygentem na świecie. Występowała w kraju, Hongkongu, Tajwanie i Makao, a także Japonii, Europie, Australii i USA.
