Guan Zhong jest uznawany za autora Guan Zi, (管子), co można przetłumaczyć jako Mędrzec Guan. To najwcześniejsza znana książka o legalizmie i ekonomii starożytnych Chin, która obejmuje politykę, ekonomię i filozofię, w tym finanse, bankowość, handel, podatki i inne ważne aspekty z dziedziny gospodarczej, mające wpływ na rozwój całej domeny starożytnych Chin. Znaczna część książki wskazuje środki służące rozwijaniu procesów ekonomicznych, natomiast metafizyka zajmuje jedynie jej niewielką część.
Pierwotnie był to zbiór filozoficznych traktatów dotyczących rządzenia w państewku Qi podczas Okresu Wiosen i Jesieni, zapisany na deszczułkach. Tekst ma ponad 135 tysięcy znaków i jest jednym z najdłuższych ówczesnych czasów. Do dziś z pierwotnie istniejących 86, zachował się tekst o strukturze 76 piān 篇(rozdziałów), będących składnikami 24 juǎn 卷 (zwojów). Ponadto wolumin jest podzielony na osiem części o różnej długości, gdzie znaczenie podziału nie jest jasne, a być może jedynie wynika z rejestrów.
Obecny kształt Guan Zi jest znaną kompilacją tekstów genialnego kanclerza oraz różnych autorów działających przez kilka kolejnych stuleci w dużej mierze związanych w powstałą w IV w. p.n.e. Akademią Jixia funkcjonującą w stolicy państewka Qi, Linzi. O autentyczności pochodzenia tekstów pisał w 26 r. p.n.e. uczony Liu Xiang dynastii Han, który zajmował się opracowywaniem istniejących tekstów klasycznych i filozoficznych. W swej działalności, krytykując bieżącą politykę, odwoływał się zarówno do klasyków, jak i przepowiedni kosmologicznych. Liu Xiang jest uznawany za założyciela tzw. szkoły „starych tekstów” (guwenjia), choć zdradzał wpływy teorii kosmologicznych, takich jak yin-yang, charakterystycznych dla szkoły „nowych tekstów” (xinwenjia).
Większość rozdziałów Guan Zi traktuje sztukę rządzenia oraz sam urząd władcy, a także sprawy wojskowe i rolnictwo. Kilka rozdziałów dotyczy powiązań filozofii legalistycznej, konfucjańskiej i taoistycznej, co zostało nazwane Huang-Lao (黄老, Żółty-Stary lub Władca-Mistrz czyli Żółty Cesarz i Mistrz Lao) od najbardziej wpływowej chińskiej szkoły myślenia II w. p.n.e. Choć doktryna powstała w państewku Qi, szybko rozprzestrzeniła się na południe, szczególnie do państewka Chu, aby w późniejszych czasach wpłynąć na sposób myślenia uczonych dynastii Han.
Ówcześni myśliciele przywiązywali dużą wagę do ćwiczeń umysłu, nie mniejszą niż do sfery państwowej, co można zauważyć w najstarszym rozdziale opisującym taoistyczne techniki medytacji Nèiyè (內業).Wewnętrzne działania pokazuje zwolennikowi, w jaki sposób się zrelaksować, jak postępować z ciałem i myślami, aby w ciszy i spokoju odnowić swoje zdrowie psychiczne i fizyczne.
Ten rozdział, jak i Xinshu心術, Baixin白心 zostały napisane przez uczniów Guan Zhong. Natomiast samemu mistrzowi przypisuje się niektóre cytaty z rozdziałów Mumin 牧民, Shanguogui 山國軌 i Chengma 乘馬 w księgach Hanfeiz i韓非子, Xinshu 新書 i Shiji 史記.
..............................
POLECAM Tematyczny spis notek oraz Chronologiczny spis notek tego blogu
