Zhuang II - władca państewka Qi w latach 553 – 548 p.n.e. - miał romans z Tang Jiang, drugą żoną możnowładcy Cui Zhu. Kiedy w piątym miesiącu 548 r. p.n.e. przybył z pokłonem lennym wicehrabia małego państewka Ju, Zhuang urządził bankiet powitalny, na który Cui nie przybył udając chorobę. Następnego dnia diuk Zhuang odwiedził Cui w jego domu, jednocześnie umawiając się na spotkanie z jego żoną. Cui wykorzystał sytuację, nakazał swoim ludziom uniemożliwić gościowi wyjście z domostwa i otoczyć diuka na dziedzińcu. Władca próbował się ratować ucieczką wspinając się po ścianie, jednak się to nie powiodło i został zabity strzałą z łuku.
Mający duże wpływy w państewku Cui Zhu, na kolejnego władcą wskazał młodszego brata Zhuang, Chujiu, znanego jako diuk Jing z Qi (齊景公, qí jǐng gōng). Panował on w latach 547 – 490 r. p.n.e., i podobnie jak poprzednicy pochodził z królewskiego rodu dynastii Zhou, Jiang (姜).
Za życia diuka Huang, dzięki pomocy premiera Guan Zhong i ministra Bao Shuya państewko Qi doprowadzono do szczytowego rozkwitu oraz zapewnienia sobie decydującej roli na arenie międzynarodowej poprzez otrzymanie władzy hegemona. Po śmierci władcy nastąpiły lata niepokoju. Jak często się zdarza w podobnych sytuacjach, o tron, władzę i majątek walczyli synowie i ich rodziny, nie mając na względzie dobra kraju. Kolejne pokolenia prowadziły walkę na śmierć i życie. Rezultat był taki, że na arenie międzynarodowej przestano ich traktować poważnie, a majątki wszystkich topniały, z jednoczesnym wyludnieniem.
Po latach niepokoju dwóch potężnych ministrów, Cui Zhu i Qing Fend, starało się kontrolować państewko Qi. W 546 BC, drugim roku panowania diuka Jing, synowie dwóch żon Cui Zhu walczyli o prawo do sukcesji po ojcu, jako lidera klanu. Dwaj synowie zmarłej pierwszej żony Cui zabili syna drugiej żony, Tang Jiang. Cui nie radząc sobie z problemami rodzinnymi, zwrócił się o pomoc do Qing Feng, który natychmiast skorzystał z sytuacji, zabijając synów Cui i likwidując jego klan. Cui Zhu i jego żona popełnili samobójstwo. W rezultacie tego Qing Feng zyskał pełna kontrolę nad państewkiem Qi. Niestety jego dobra passa się skończyła po roku, kiedy syn obrócił się przeciw ojcu. Skorzystały z tego inne klany arystokratyczne: Tian, Bao, Gao i Luan, wspólnie atakując Qing. Qing Feng uciekł do państewka Lu, z którego szybko się go pozbyto obawiając się ingerencji Qi. W końcu państewko Wu przyjęło uciekiniera.
Po tych zawirowaniach diuk Jing mianował Yan Ying na premiera, dzięki czemu kraj wszedł w okres spokoju i dobrobytu. Wspaniały premier zmarł w 500 BC, a zapisał się na kartach historii jako jeden z największych mężów stanu i dyplomatów Okresu Wiosen i Jesieni.
Pierwszą żoną diuka Jing była Yan Ji, księżniczka państewka Yan, której syn stał się prawowitym następcą. Diuk Jing miał jednak ulubioną konkubinę o imieniu Yu Si, pochodzącą z małego państewka Chunyu. Niestety następca zmarł jeszcze przed ojcem, w 490 BC, co wywołało całkowite zamieszanie w obsadzie władzy. Choć diuk Jing posiadał pięciu starszych synów, jednak ulegając namowom pięknej Yu Si, postanowił wyznaczyć na swego następcę jej syna, nieletniego Tu. Ze względu na małoletniość oraz niską pozycję społeczną matki, diuk Jing nakazał ministrom Guo Xiao i Gao Zhang wspierać księcia Tu oraz wygnać pozostałych książąt do odległego miasta Lai.
Diuk Jing zmarł również w roku 490 BC, w wyniku czego Guo Xiao i Gao Zhang wykonując testament władcy intronizowali nieletniego Tu, co było im na rękę, zyskując pełną kontrolę nad krajem. Pozostali książęta, chcąc zachować życie, uciekli do pobliskich państewek, Wey i Lu. W kolejnym roku klany Tian i Bao, na czele z Tian Qi i Bao Mu, pokonały klany Gao i Guo. Klan Tian sprowadził z państewka Lu księcia Yangsheng i intronizował go jako diuka Dao z Qi. Ten bardzo szybko zabił swojego przyrodniego brata, księcia Tu, którego pośmiertnie nazwano An Ruzi.
W 1964 r., w obecnej wiosce Yatou (崖头), w dystrykcie Linzi prowincji Shandong, na północny wschód od miejsca położenia dawnej stolicy Linzi państewka Qi, dokonano ciekawego odkrycia. Dzięki temu, mimo upływu dwóch i pół tysiąca lat, grób diuka Jing z państewka Qi dostarczył ważną wiedzę o tamtych czasach.
Do grobowca w kształcie znaku 甲 (jiǎ), o wymiarach 28 m x 23 m i 3,6 m głębokości prowadzi droga o długości 18 m.Oprócz komory na trumnę i przedmioty grzebalne, w dole o kształcie litery U, położonym od strony wschodniej, zachodniej i północnej, o szerokości 5 m i łącznej długości 215 m, odnaleziono równo rozmieszczonych w rzędach 145 szkieletów końskich. Kolejnych 106 szkieletów odkryto nieco dalej.
Grobowca nie odkopano do końca, a szacuje się, że jest w nim pochowanych przeszło 600 koni. Konie w chwili śmierci miały od pięciu do siedmiu lat, a zostały uśmiercone po wcześniejszym upojeniu alkoholowym. W grobowcu znajduje się również 30 psów ofiarnych, dwie świnie i sześć różnych zwierząt domowych.
Według zapisków historycznych diuk był zauroczony końmi, dlatego przypuszcza się, że ta ofiara została dokonana jako gest mający uczcić zmarłego władcę.
.........................
Polecam Tematyczny spis treści i Chronologiczny spis treści niniejszego blogu
